“La importancia del tránsito en el desarrollo psicosocial de menores transexuales. Mirada y visión desde la propia vivencia, la familia y la escuela”
Aitor Martxueta, Aingeru Mayor, Estibaliz Cepa, Juanito Etxeberria y José Joaquín Pizarro. 2020
Universidad del País Vasco (UPV-EHU)
Investigación realizada en colaboración con las asociaciones Naizen, Chrysallis, Fundación Daniela, Arelas, Transhuellas y TTCórdoba.
Dokumentu honek transexualitate-egoeran dauden eta igarotzea egin duten haur eta nerabeen errealitatea deskribatzea helburu duen azterlan baten emaitzak ezagutarazten ditu (hau da, beren sexuaren arabera bizitzera igaro dira beren bizitzako esparru guztietan). Ikerketak, iragaitearen aurretik eta ondoren, haien egoera sozioemozionala, norberaren nortasunaren eta gorputzaren bizipena eta familiaren eta gizartearen laguntza aztertzen ditu.
Ikerketan 335 pertsonak parte hartu dute: 57 nerabek, 14 urteko batez besteko adinarekin, eta horietatik 20 neska eta 37 mutilak dira; 3 eta 18 urte bitarteko haurrak eta gazteak dituzten 229 ama eta aitek ( % 71); eta 49 eskola-tutorek ( % 80 emakumeak).
Ikerketak egiaztatzen du iragaitzazko prozesua aurrera eramateak eragin psikosozial oso positiboak dituela haur eta nerabe horiengan; eragin positiboa du bai osasun mentalean, bai familia eta gizarte-harremanetan.
Behin igarotzea eginda, bai depresio eta antsietate-sintomak, zein uzkurdura gutxitu egiten dira; bereziki garrantzitsua da nork bere burua zauritu edo bere buruaz beste egin nahi duten adingabeen kopuruaren murrizketak. Era berean, nabarmena da bere autoestimuan, bere baitan duen segurtasunean (bereziki nesken kasuan) eta bere gorputzaren onarpenean ematen den hobekuntza.
Familiaren esparruan, ikusten da amak direla beren seme-alabek adierazten duten sexu-identitatea gehien onartzen dutenak eta babes handiena ematen dietenak, anai-arrebak atzetik dituztela; aitak dira laguntza gutxien ematen dutenak, eta, gainera, beraiek dira gehien ukatzen dutenak beren seme-alaben identitatea igarobidearen aurretik. Ziurrenik, horregatik sentitzen dute aitarekiko haserre gehiago neska eta mutil horiek. Edonola ere, joan-etorria egin ondoren, familiako kide guztien babesa handitu egiten da eta aitarenganako haserrea murriztu.
Eskolan eta gizartean, igarotzearen ondoren, handitu egiten da berdinen babesa, eta murriztu egiten da jasaten duten jazarpena, batez ere nesken kasuan.
Gurasoen bizipenei dagokienez, igarotzearen ondoren, larritasun eta beldur gutxiago agertzen dute seme-alaben etorkizunari dagokionez.
Galdetutako hiru kolektiboek (nerabeek, haurren eta nerabeen gurasoek eta haien tutoreek) emandako erantzunek kongruentzia handia erakusten dute haien pertzepzioetan. Nabarmendu behar da, hala ere, aztertutako dimentsio guztietan, nerabeek puntuazio altuagoak ematen dituztela alderdi negatiboetarako eta baxuagoak positiboetarako; hau da, beren bizipenari buruz duten pertzepzioa negatiboagoa da beren amek, aitek eta tutoreek beren bizipenari buruz duten pertzepzioa baino.
Azterlan honen emaitzek berretsi egiten dute adingabe transexualen familiek azken aldian adierazi duten zerbait: igarobideak eragin positiboa duela haur eta nerabe horien bizi-kalitatean, bai eta haien familien bizitzan ere.
- Gaztelera
- Testua