GnRh analogoekin egiten den terapiak, “hormona blokeatzaile” izenez da ezaguna, lehen fase batean estimulazioa sortzen du, eta jarraian hartuz gero, gonadropinak askatzen dituen hormonaren rezeptoreen jeistea erregulatzen dute (GnRh), horrekin gonadotropinen askatzea jaisten da (FSH y LH), eta horrek, aldi berean, androgeno eta estrogenoen ekoizpena inhibitzen du. Guzti horrekin, pubertaroaren garapena gelditzen da.

Terapia honek pubertaroak eragiten dituen aldaketa fisioak atzeratzen ditu, desio ez diren bigarren mailako sexu-ezaugarriak desagerraraziz (bularren garapena, hilerokoa, ahotsaren loditasuna, zakilaren handitzea, bat-bateko erekzioak, aurpegiko ilea etab.). Sexu-ezaugarri hauen garapenak sufrimendua sortu lezake eta modu ezkorrean eragin funtzionamendu psikosozialean.

Tratamendu honen eragina guztiz lehengoratu daiteke. Tratamendua bertan behera utziz gero, pubertaro endogenoa berreskuratuko da sei hilabetetan, gutxi gorabehera, obulatzeko edo esperma sortzeko gaitasuna barne. Tratamendu hau guztiz atzeragarria izateak lasaigarria izan daiteke, laurrean duten errealitateaz jabetzeko denbora behar duten gurasoentzat.

Pubertaroaren hasieran ezarri du medikuntzak terapia honen hasiera, Tanner 2 estadioaren hasieran, hain zuzen, horrela, desio ez diren bigarren mailako sexu-ezaugarriak guztiz saihestuz.

Tanner 3 edo 4ean hasiz gero terapia hau, GnRh analogoek pubertaroaren progresio jarraitua saihestu dezakete, ezaugarri fisiko androginoak mantendu, bigarren mailako sexu-ezaugarrietan atzerakada eragin, eta hilekoak eta erekzioak geldiarazi.

Pubertaro berantiarrean daudenak, bigarren mailako sexu-ezaugarriak itzulezinak garatuta daudenean (bularrak, zintzur-sagarra, ahots sakona, etab.), GnRh analogoek bakarrik onura gutxi dakarte. Kasu hauetan, egokiagoa izan daiteke hormonazio gurutzatuaren terapia martxan jartzea desio den pubertaro garapena lortzeko.

Aurrerago hormonazio gurutzatuaren terapia edo/eta kirurgia hautatzen dutenentzat, desio diren emaitza fisikoak lortzea errazagoa eta merkeagoa izango da, nahi ez diren sexu-ezaugarrien garapena  saihestu bada.  Hain zuzen, etorkizuneko kirurgia-esku-hartzeak saihestu ahal izango dira, adibidez, mastektomia (titien garapena gertatu denean) edo aurpegi-ezaugarrien feminizaziorako esku-hartze kirurgikoa.

Eskeletoan pubertaroko androgenoen eragina ezin da hormona tratamenduekin lehengoratu. Hauek dira aldatu ezin diren ezaugarriak: altuera, eskuen neurria eta forma, oinak, masailezurra eta pelbisa, eta ahotsa (laringearen handidura).

Desio den pubertaroko garapena bideratuko duen hormona-terapiak (gurutzatutako hormonen tratamendu izenarekin ezaguna dena), hormona endogenoek sortuko ez dituzten desiotako bigarren mailako sexu-ezaugarriak garatuko ditu.

Mutilen kasuan, testosterona ematen zaie (beraien obarioek ez dute sortzen) eta neskei estrogenoak eta antiandrogenoak ematen zaizkie (beraien barrabilak ez dituzte sortzen). Tratamendu honen helburua da hormona maila bere sexuari dagokion ohiko maila fisikoan mantentzea.

GnRh analogoen tratamenduarekin alderatuta, hormonen erabilerarekin gertatuko diren aldaketa asko atzeraezinak izan daitezke (adibidez, bularren garapena, ahotsaren loditasuna, aurpegiko ilearen haztea, etab.).

Norbaitek gurutzatutako hormonazioa jaso nahi badu, garai egokian eskaini beharko litzaioke, bere adineko pertsonen gorputz-garapenarekin bat egiteko moduan, adin bertsuan, hain zuzen. Adostasunak daude endokronologia elkarte hainbatetan, 16 urterekin hasteko gurutzatutako hormozioa, baina adostasun hories oso kalitate txikiko ebidentzietan oinarrituta daude, horretatik, arau orokortu gisa erabiltzeari utzi beharko litzaieke eta, gainera, berrikusi eta eguneratu egin beharko lirateke. Zehatz esanda, adin horretarako pertsona gehienek pubertaroko garapenaren hasita dute eta, pubertaroko garapena atzeratzeak sufrimendua eta zaurgarritasun egoerak sortu ditzake.

Emakumeetan, estrogenoak hartzeak gonadrotropinen ekoizpena desagerrarazten du, eta, ondorioz, androgenoen ekoizpena. Antiandrogeno batekin egingo den terapia dualak, androgenoen sekrezioa eta eragina desagerraraziko ditu, terapiarik eraginkorrena bihurtuz, eta, gainera, estrogeno-dosi txikiagoak erabiltzea ahalbideratuko du. Gomendatzen da, beraz, estogenoen terapia (17-beta estradiol transdermikoa edo ahotik hartzen dena) antiandrogenoekin (espironolaktona edo ziproterona-azetatoa) edo GnRh analogoekin bateratzea. Hainbat adituk gomendatzen dute, gainera, estrogenoak eta progesterona batera erabiltzea, bularreko minbiziaren arriskua saihesteko.

Gizonetan, testosterona tratamenduak bigarren mailako sexu-ezaugarriak lortzea ahalbidetzen du. Testosteronak bakarrik hilekoa ez badu desagerrarazten, progesterona erabili daiteke hori lotzeko. Bestalde, ez da desberdintasunik antzematen merkatuan dauden testosterona-formulazioen artean.

Gurutzatutako hormonen terapiaren eraginen ikerketa gutxi daude, transexualitatearen prebalentzia txikia delako, zentro bakoitzean artatutako pertsonen kopuru txikia delako, ikerketa prospektiborik ez dagoelako eta tratamendu modalitateetan aniztasun handia dagoelako.

Hormonak hartu diren denbora kopuruaren arabera, aldakorrak dira sortutako albo-eraginak. Hormona-terapiak eragindako efektu fisiologikoee eraginez hautematen dira:

• Ondorengo hauen jaitsiera: antsietatea, depresioa, hautemandako estresea, nork bere burua zauritzeko eta buruaz beste egiteko asmoetan
• Bizi-kalitatean hobekuntza: norberaren irudian, autoestimuan, adorean, bizitzaren asebetetzean, etorkizuneko asmotan, asebetetze erotikoan etab.